ورزش چگونه روی ایمنی بدن تاثیر می گذارد؟

ایسنا علوم پزشکی تهران – همزمان با شیوع کروناویروس جدید در سراسر دنیا، این سؤال ضرورت پیدا کرده است و همچنین به لطف تحقیقات اخیر ، پاسخهای مشخصی نیز برای این سوال وجود دارد. آخرین نتایج علمی نشان می دهد که تناسب اندام سیستم ایمنی بدن ما را تقویت می کند و حتی یک یک جلسه تمرین نیز می تواند توانایی ما در مبارزه با میکروب ها را تقویت و بهبود بخشد.

به گزارش ایسنا علوم پزشکی تهران به نقل از نیویورک تایمز، برخی از مطالعات همچنین نشان می دهد که نوع و میزان ورزشی که انجام می دهیم ممکن است در نحوه تأثیرگذاری آن بر پاسخ های ایمنی بدن ما تأثیرگذار باشد. همیشه ورزش بیشتر لزوما بهتر نیست و محل تمرین نیز می تواند در این زمینه مهم باشد. به یافته های اخیر در مورد آلوده بودن سالن های بدنسازی مراجعه کنید.

آنچه در ادامه می خوانید ، مروری بر وضعیت علم امروز در مورد چگونگی و چرایی تعامل ورزش با سیستم ایمنی بدن است و اینکه آیا در این شرایط حتی با وجود شیوع کروناویروس باید به برنامه ریزی برای انجام ورزش ادامه دهیم یا خیر.

بسیاری از ما که ورزش می کنیم از دوستان ، همسران یا والدین شنیده ایم که ورزش شدید ، سیستم ایمنی بدن ما را مختل می کند و ما را به سمت بیماری زایی و مبتلا شدن به ویروس ها می کشد. جان کامبل ، استاد علوم بهداشت دانشگاه بات انگلستان در این باره اظهار داشت: این باور در اواخر دهه ۱۹۸۰ اعتبار کسب کرد ، نتیجه مطالعات نشان می دهد که دوی ماراتن باعث افزایش علائم عفونت در بین دونده ها در روزها و هفته های پس از مسابقه می شود.

اما بعدها مشخص شد که این مطالعات به تشخیص خود دوندگان درباره مشکلات تنفسی و مخاطی آنها اعتماد زیادی داشتند. در تحقیقاتی که با استفاده از تجهیزات دقیق آزمایشگاهی دوندنگان ماراتن پس از مسابقه مورد بررسی قرار گرفتند، تعداد معدودی نشان دادند که دارای عفونتهای تنفسی واقعی هستند. درعوض ، بیشتر آنها دچار تحریکات آب و هوایی یا سایر شرایط غیر عفونی شده بودند که مشکل جدی نبود.

مطالعات بعدی نشان داد که دوندگان ماراتن و سایر ورزشکاران با استقامت ، در حقیقت ، در طول سال روزهای بیماری بسیار کمی را سپری می کردند، این یافته نشان می دهد که سیستم ایمنی بدن آنها بر اثر ورزش بیش از حد از ورزش نه تنها دچار مشکل نشده بلکه تقویت نیز شده است.

از آن زمان ، تحقیقات زیادی بر روی مردم و حیوانات باعث تقویت این ایده شد. برای مثال ، یک سری آزمایشات در سال ۲۰۰۵ بر روی موش ها نشان داد که اگر جوندگان به مدت ۳۰ دقیقه در روز به مدت چند هفته به آرامی بدوند، احتمال زنده ماندن آنها بعد از ابتلا به آنفلوانزای جوندگان نسبت به حیواناتی که فعالیت فیزیکی نداشتند بسیار بیشتر بود.

با این حال ، در همان زمان نیز برخی تحقیقات حاکی از این بودند که یک جلسه تمرینی شدید ممکن است در کوتاه مدت از قدرت ایمنی بدن بکاهد و ما را در معرض خطر ابتلا به یک عفونت ویروسی فرصت طلب پس از تمرین قرار دهد.

این احتمال از نظر علمی به عنوان تئوری پنجره باز شناخته شده و به آزمایشاتی در حیوانات و افراد متکی بود که نشان می دهد سلولهای ایمنی بدن بلافاصله پس از یک تمرین سخت در جریان خون انسان سرازیر می شوند و سپس ناگهان ناپدید می شوند ، که احتمالاً در نتیجه این است که این سلولها بر اثر استرس ورزش از بین میروند. به نظر می رسید که این ناپدید شدن سطح ایمنی بدن و گلبولهای سفید را که متجاوزان بیماری زا را تشخیص می دهند و با آنها مبارزه می کنند ، به شدت کاهش می دهد و یک پنجره باز به میکروبها برای تهاجم ارائه می دهد.

اما آزمایش های پیچیده و دشوار بعدی توضیح دیگری در این باره ارائه داد. در آزمایش های شگفت انگیز بر روی جوندگان ، دانشمندان برخی از سلولهای ایمنی بدن موشها را با رنگ فسفورسنت مشخص کرده و آنها را به سمت فرسودگی و خستگی کشیدند.

پس از آن ، دانشمندان مشخص کردند که سطح سلولهای درخشان در جریان خون آنها همانطور که انتظار می رفت ، یک مرتبه به شدت افزایش پیدا می کند و سپس کاهش می یابد. آنها همچنین دریافتند که تعداد کمی از آن سلول ها از بین می روند. درعوض این سلولها به ریه های حیوانات ، روده ها و سایر قسمت های بدنشان منتقل شده اند که به طور بالقوه در معرض تهاجم میکروب ها پس از ورزش قرار دارند و به شدت آسیب پذیر هستند. پس از گذشت چند ساعت از وظیفه سلول ها برای محافظت بدن، اکثر آنها به جریان خون بازگشتند و سطح سلولهای ایمنی را در آنجا تثبیت کردند . این آزمایش نشان می دهد هوشیاری سیستم ایمنی سلولها پس از ورزش دچار جابجایی شده اما کاهش نیافته است.

به طور مشابه ، در مطالعه‌ای که سال گذشته منتشر شد ، موشهای دارای تمرین ورزشی که بلافاصله پس از یک فعالیت فیزیکی شدید به بدن آنها میکروب تزریق شده بود ، بهتر از حیوانات بی تحرک با عفونت مبارزه کردند . تجزیه و تحلیل مولکولی تکمیلی نشان داد که سلولهای ایمنی بدن آنها به صورت دسته ای در اطراف پاتوژنها جمع می شوند و به آنها حمله می کنند ، در حالی که همان سلول ها در بافت حیوانات غیر فعال بیشتر پراکنده می شوند و متمرکز نیستند.

جیمز ترنر ، سخنران همایش بررسی ارتباط ورزش و سیستم ایمنی بدن و استاد علوم بهداشتی دانشگاه بات انگلستان گفت: به طور کلی ، این تحقیق در مورد ارتباط بین ورزش و سیستمهای ایمنی بدن به ما می گوید که هیچ مدرک و مدارک قابل اطمینانی وجود ندارد که تایید کند ورزش به طور مستقیم شانس ابتلا به هر نوع عفونت ویروسی را افزایش می دهد.

وی گفت: بنابراین ، علی رغم نگرانی در مورد کروناویروس جدید ، ورزش بی خطر است. در حقیقت احتمال خطر ابتلا به عفونت کاهش نیز می یابد.

هشدارهایی در این زمینه وجود دارد. اگر شما پیش از این ورزش نکرده اید ، اکنون ممکن است لحظه ای ایده آل برای شروع یک روال تمرینی جدید بسیار بلندپروازانه و خسته کننده نباشد. در مطالعات سال ۲۰۰۵ بر روی موش ها و ویروس آنفلوانزا ، گروه جداگانه ای از حیوانات که هفته ها به شدت دویده بودند ، علائم آنفلوانزای کمی شدیدتر و طولانی تر از موش هایی ایجاد کردند که قبل از عفونت فعالیت شدید نداشته اند، گرچه اختلافات اندک بود.

دکتر جفری وودز ، استاد کینزیولوژی و سلامت جامعه در دانشگاه ایلینویز امریکا که به مطالعه ورزش و سیستم ایمنی می پردازد گفت: منصفانه است که بگوییم افزایش زیاد شدت ورزش و یا طولانی کردن مدت آن، به ویژه در افرادی که به تازگی ورزش را شروع می کنند، می تواند اثرات منفی گذرا بر سیستم ایمنی بدن داشته باشد.

نکته ای که باید به آن اشاره کرد این است که بهداشت عمومی و عقل سلیم را نادیده نگیرید. دست ها را اغلب قبل و بعد از ورزش بشویید. اگر احساس ناخوشایندی دارید ، تمرینات خود را کوتاه کنید یا عقب بیندازید . از آموزش افرادی که مشکوک به بیماری هستند و سرفه می کنند خودداری کنید. قبل از استفاده از وسایل باشگاه، یک دستمال مرطوب کننده را روی تجهیزات بدنسازی بمالید. یک پژوهش در سال گذشته میکروبهای عفونی و طولانی مدت را بر روی حدود یک سوم از سطوح ورزشی در ۱۶ مرکز تناسب اندام مختلف را شناسایی کرد.

مترجم: مجید پوست چیان