ایسنای علوم پزشکی تهران – تحقیقات نشان می دهد کودکان به دلیل داشتن حس نوع دوستی، آنچه خود علاقه دارند میل کنند را به دیگران می بخشند.

به گزارش ایسنای علوم پزشکی تهران به نقل از سی ان ان، تصور کنید یک کودک گرسنه ۱۹ ماهه، یک میان وعده خوشمزه را انتخاب می کند، اما به جای اینکه آن را بخورد به بزرگسالی می بخشد که ظاهراً او هم دوست دارد این غذای خوشمزه را میل کند. حال تصور کنید که ده ها کودک مختلف در همان سن و سال این کار را انجام می دهند. این یافته جدید در یک مطالعه در باره سن شروع نوع دوستی در نوزادان به دست آمد.

درمانگاه زخم جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران را مشاهده کنید

در طول این تحقیق نوزادان “مدت طولانی به میوه نگاه می کردند و سپس آن را به دیگران دادند!” اندرو مالتزوف، مدیر مؤسسه آموزش و علوم مغزی دانشگاه واشنگتن، در بیانیه ای گفت: “ما فکر می کنیم این یک نسخه کوچک شده از کمک های نوع دوستانه در کودکان است.”

طبق بیانیه آکادمی اطفال آمریکا، مالتزوف و تیمش نزدیک به ۱۰۰ نوزاد ۱۹ ماهه را در این تحقیق مورد مطالعه قرار دادند، این دقیقا سنی است که بسیاری از نوزادان به ویژه در مواردی که به آنها جواب نه داده می شود، دچار تنش های خفیف عصبی و روحی می شوند. این سنی است که نوزادان هنگام محرومیت از آنچه می خواهند دیگران را مورد ضرب و شتم قرار می دهند و یا با پنجه و دندان خود آنها را مورد حمله قرار می دهند.

نوع دوستی در چه سنی آغاز می شود؟

مطالعات نشان می دهد که اشتراک مواد غذایی در میان پستانداران هوشمند غیر انسانی، مانند شامپانزه‌ها ، به ندرت مشاهده می شود. با این وجود حتی در صورتی که این پستانداران نیمه هوشمند این عمل را انجام دهند به نظر می رسد که فقط در بین بستگان نزدیکشان باشد. در سایر موارد شامپانزه ها با هدف تقویت روابط با سایر شامپانزه های خارج از دایره درونی خود ، غذای خود را با دیگر هم نوعانشان به اشتراک می گذارند.

درمان در منزل یکی از مقالات برتر را مشاهده کنید

با این وجود، اغلب انسان ها حاضرند غذای خود را با افراد گرسنه شریک شوند، خواه از طریق ایجاد انبارهای مواد غذایی، جمع آوری کمک های مالی مردم و یا به صورت اشتراک گذاشتن میان وعده یا ناهار شخصی شان.

“رودولفو کورتس براگن”، پژوهشگر ارشد موسسه یادگیری و علوم مغزی در یک کنفرانس خبری بیان کرد: “ما بزرگسالان هنگامی که نیاز دیگری را می بینیم به یکدیگر کمک می کنیم و حتی اگر هزینه ای برای ما داشته باشد، باز هم حاضر هستیم این کار را انجام دهیم. بنابراین در این تحقیق ما ریشه و خاستگاه این رفتار نوع دوستانه را در نوزادان مورد مطالعه قرار دادیم.”

این مطالعه با استفاده از میوه های مورد علاقه کودکان مانند زغال اخته، موز و انگور بررسی کرد که آیا نوزادان حاضرند به صورت خودجوش، بدون اینکه از آنها درخواست شود، غذای خود را به یک فرد کاملا غریبه بدهند؟

طی این آزمایش در حالی که نوزاد روبروی فرد بزرگسال یا محقق این مطالعه نشسته بود، به هر کودک تکه ای از میوه نشان داده می شد. سپس میوه به آرامی روی سینی مقابل کودک قرار می گرفت به طوری که در دسترس کودک اما کمی دورتر از دسترس فرد بزرگسالی که در این آزمایش شرکت کرده بود قرار داشته باشد. اگر کودک در گروه کنترل قرار داشت، محقق هیچ حرکت و احساسی از خود بروز نمی داد.

اما اگر کودک در گروه آزمایش قرار داشت، محقق وانمود میکرد که میوه را به صورت تصادفی در سینی مقابل کودک پرتاب کرده و سپس برای رسیدن به آن تلاش ناموفق انجام می داد.

این مطالعه نشان داد که بیش از نیمی از نوزادانی که در گروه آزمایش قرار داشتند، ظاهراً تحت تاثیر تمایل آشکار فرد بزرگسال به خوردن میوه قرار گرفته، میوه را برداشتند و به فرد بزرگسال داده اند. در طرف مقابل فقط ۴٪ از نوزادان گروه کنترل نیز همین کار را انجام دادند.