یک آسیب شناس اجتماعی با بیان اینکه «ترس از تاریکی» یکی از عمومی ترین ترس ها در کودکان است، گفت: معمولا این ترس بین ۲ تا ۳ سالگی در کودکان شروع می شود و ضمن ادامه در سال های بعدی قدری کاهش یافته، ولی گاهی تا حدود ۱۰ تا ۱۲ سالگی نیز ادامه پیدا می کند.
دکتر مجید ابهری در گفت و گو با خبرنگار ایسنا علوم پزشکی تهران گفت: علل این ترس زمانی است که والدین یا نزدیکان به عنوان تنبیه از کودک می خواهند که در انباری، زیر زمین یا اتاق تاریک تنها بماند. نکته دیگر آن که محیط زندگی کودک یا فضای اطاق او در وضعیت های تاریک و روشن نماها و جلوه های متفاوتی دارد.
وی در مورد دلایل ترس کودکان از تاریکی یادآور شد: کودک در مرحله رشد تصورات خیالی دارد که به راحتی می تواند از هر چیزی در تاریکی برای خود هیولایی بسازد و از آن هیولا بترسد. گاهی علت ترس کودک در تاریکی این است که نمی تواند مادر، پدر و یا پرستار خود را ببیند در حالی که اگر این فرد دست کودک را گرفته و یا دست خود را به او بدهد؛ کودکانی که در تاریکی دچار وحشت، ترس و اضطراب می شود و از آنها به بهانه مختلف مثل بیماری و گرسنگی فرار می کند. در این شرایط بیش از هر چیز و هر کاری نیازمند امنیت و آرامش است نه تمسخر و سرزنش.
این رفتار شناس اجتماعی بیان کرد: ترس کودک از تاریکی ناشی از تصورات ذهنی او درباره دزد و موجودات خیالی است که کودک از اطرافیان خود در مورد آنها مطالبی می شنود و یا به دلیل دیدن فیلم ها و بازی های وحشتناکی است که در کنار والدین می بیند و در تنهایی به سراغ او می آیند.
ابهری با بیان این مطلب که کودک ۴ یا ۶ ساله تاریکی را مظهر غول ها، هیولا ها و بچه دزدها می داند که می توانند به او صدمه بزنند، در پایان تصریح کرد: از نظر یک والدینی که بدون توجه به حضور کودکان خود در مورد روح وجن و این مقولات حرف می زنند، باید منتظر عواقب تلخ و آزار دهنده آنها نیز باشند. همچنین گفتن قصه های شیرین و احیانا خنده دار، جلوگیری از تماشای فیلم ها و کارتن های ترسناک کمک بزرگی به پیشگیری و حتی درمان ترس های فرزندان ما خواهد کرد.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید