او ادامه می‌دهد: موارد کمتر شایع ابتلا به سرطان‌های مری و کولورکتال است، سرطان‌های دهانه رحم و پوست هم می‌توانند مرتبط با مصرف سیگار باشند اما میزان ارتباط آن‌ها با دخانیات معمولاً کمتر از ۳۰ درصد است. البته سرطان‌های خون مثل CLL و CML هم میزان بالایی ارتباط با مصرف سیگار و دخانیات دارند. با این وجود می‌شود گفت اگر مجموع این سرطان‌ها را در نظر بگیریم می‌توانیم متوجه شویم در ۳۰ درصد افراد مبتلا به انواع سرطان‌ها سابقه مصرف سیگار وجود دارد.

این متخصص رادیوتراپی و آنکولوژی، درباره این‌که قطع مصرف سیگار می‌تواند احتمال ابتلا به سرطان را کاهش دهد بیان می‌کند: «اگر فردی مصرف سیگار را ترک کند، اگرچه همچنان سوابق مصرف در بیمار شدن فرد موثر است، اما مطالعات اخیر نشان داده یک بهبودی در تاثیر این سوابق برای بیمار نشدن افراد بوجود می‌آید. یعنی اگر کسی ۱۰ سال متوالی سیگار کشیده باشد و ۱۰ بسته/ سال سابقه مصرف سیگار داشته باشد، چنانچه ۱۰ سال متوالی ترک سیگار کند، سابقه تاثیرگذار مصرف دخانیات در فرد برای ابتلا به بیماری کم می‌شود.

او ادامه می‌دهد: نکته‌ای که ما به بیماران می‌گوییم این است که حتی قطع مصرف سیگار در زمان درمان باز هم کمک کننده به بهبود است، یعنی اگر بیماری ۳۰ بسته بر سال مصرف سیگار داشته، یعنی طی سی سال هر روز یک پاکت سیگار مصرف کرده، که عدد نسبتا بالایی است، در حین درمان باید سیگار را ترک کند چراکه مصرف سیگار حین درمان اثر بخشی درمان را به شدت پایین می‌آورد و نتیجه خوب حاصل نمی‌شود.

این متخصص آنکولوژی در پایان با اشاره به سیاست‌گذاری‌های سلامت به‌ویژه درخصوص سرطان بیان می‌کند: اگر به‌صورت اقتصادی سود تولید سیگار و مالیاتی که از تولید آن به‌دست می‌آید و بعد هزینه‌ای که تمام دولت‌ها در کشورهای مختلف به صورت مستقیم و غیر مستقیم برای درمان سرطان انجام می‌دهند را بررسی کنیم متوجه می‌شویم دولت‌ها هزینه بالایی را برای تولید دخانیات پرداخت می‌کنند، گویی‌که آن‌ها برای ابتلا افراد به سرطان سوبسید پرداخت می‌کنند.