نیویورک تایمز در این باره می‌نویسد: از ابتدای همه گیری، به نظر می‌رسید که ویروس کرونا افرادی را هدف قرار می‌دهد که وزن اضافی داشتند. بیمارانی که اضافه وزن یا چاق بودند بیشتر در معرض ابتلا به کووید-۱۹ شدید و احتمال مرگ بیشتر بودند.

اگرچه این بیماران اغلب دارای شرایط بیماری مانند دیابت بودند و خطرات بیشتری آنها را تهدید می‌کرد، اما دانشمندان به طور فزاینده‌ای متقاعد شده‌اند که آسیب پذیری آن‌ها با خود چاقی ارتباط دارد.

اکنون محققان دریافته‌اند که ویروس کرونا هم سلول‌های چربی و هم سلول‌های ایمنی خاصی را در چربی بدن آلوده می‌کند و باعث واکنش بروز واکنش دفاعی مخرب در بدن می‌شود.

دکتر فیلیپ شرر، دانشمندی که سلول‌های چربی را در مرکز پزشکی UT Southwestern در دالاس مطالعه می‌کند، گفت: «وای خدای من، در واقع، ویروس می‌تواند مستقیماً سلول‌های چربی را آلوده کند.». وی افزود: «هر آنچه در چربی اتفاق می‌افتد، در چربی نمی‌ماند. این بر بافت‌های مجاور نیز تأثیر می‌گذارد.»

این تحقیق هنوز توسط  بررسی نشده یا در یک مجله علمی منتشر نشده است، اما در ماه اکتبر به صورت آنلاین منتشر شد.

اگر این یافته‌ها درست باشند، ممکن است نه تنها به این موضوع که چرا بیمارانی که اضافه وزن دارند در برابر ویروس آسیب پذیر هستند، بلکه همچنین در مورد اینکه چرا برخی از بزرگسالان جوان بدون هیچ خطر دیگری تا این حد بیمار می‌شوند، صدق کند.

نویسندگان ارشد این مطالعه، دکتر تریسی مک لافلین و دکتر کاترین بلیش از دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد، پیشنهاد کردند که شواهد می‌تواند به درمان‌های جدید کووید اشاره کند که چربی بدن را هدف قرار می‌دهد.

دکتر ویشوا دیپ دیکسیت، استاد طب تطبیقی و ایمونولوژی در دانشکده پزشکی ییل، گفت: شاید این پاشنه آشیل است که ویروس از آن برای فرار از پاسخ‌های ایمنی محافظتی ما استفاده می‌کند – با پنهان شدن در این مکان.

این یافته به ویژه مربوط به ایالات متحده است که یکی از بالاترین نرخ‌های چاقی در جهان را دارد. بیشتر بزرگسالان آمریکایی اضافه وزن دارند و ۴۲ درصد چاقی دارند.

افراد سیاه پوست، اسپانیایی تبار، بومیان آمریکا و بومیان آلاسکا در ایالات متحده نرخ چاقی بالاتری نسبت به بزرگسالان سفیدپوست و آمریکایی‌های آسیایی دارند. آن‌ها همچنین به طور نامتناسبی تحت تأثیر این بیماری همه گیر قرار گرفته‌اند و میزان مرگ و میر تقریباً دو برابر سفیدپوستان آمریکایی است.

دکتر بلیش گفت: “این به خوبی می‌تواند به بیماری شدید کمک کند. ” ما همان سیتوکین‌های التهابی را می‌بینیم که در خون بیماران واقعاً بیمار در پاسخ به عفونت آن بافت‌ها تولید می‌شود.

چربی بدن قبلاً به عنوان یک نوع ذخیره سازی بی‌اثر در نظر گرفته می‌شد. اما دانشمندان اکنون می‌دانند که این بافت از نظر بیولوژیکی فعال است و هورمون‌ها و پروتئین‌های سیستم ایمنی را تولید می‌کند که روی سلول‌های دیگر اثر می‌گذارند و باعث ایجاد حالت التهاب با درجه پایین آزاردهنده می‌شوند، حتی زمانی که عفونتی وجود ندارد.

در ادامه این گزارش آمده است: التهاب پاسخ بدن به یک مهاجم است و گاهی اوقات می‌تواند آنقدر شدید باشد که مضرتر از عفونتی باشد که باعث آن شده است. دکتر مک لافلین با اشاره به چربی شکمی که اندام‌های داخلی را احاطه کرده است، گفت: «هرچه توده چربی و به ویژه توده چربی احشایی بیشتر باشد، پاسخ التهابی شما بدتر می‌شود.

بافت چربی بیشتر از سلول‌های چربی یا سلول‌های چربی تشکیل شده است. همچنین حاوی پیش‌آدیپوسیت‌هایی است که به سلول‌های چربی بالغ می‌شوند و انواع سلول‌های ایمنی، از جمله نوعی به نام ماکروفاژ‌های بافت چربی.

دکتر مک لافلین، دکتر بلیش و همکارانشان آزمایش‌هایی انجام دادند تا ببینند آیا بافت چربی به‌دست‌آمده از بیماران جراحی چاقی می‌تواند به ویروس کرونا آلوده شود یا خیر، و نحوه واکنش انواع سلول‌ها را پیگیری کردند.

دانشمندان دریافتند که سلول‌های چربی خود ممکن است عفونی شوند، اما خیلی ملتهب نشدند. اما سلول‌های ایمنی خاصی به نام ماکروفاژ‌ها نیز می‌توانند آلوده شوند و یک پاسخ التهابی قوی ایجاد کردند.