به گزارش ایسنا به نقل از بیزینس اینسایدر، بیشتر افرادی که یک ردیاب تناسب اندام را به مچ دست خود می‌بندند، این کار را با انگیزه رسیدن به یک هدف روزانه یا شاید برای اثبات سوءظن خود در مورد خواب بد شبانه انجام می‌دهند. آنها لزوما به فکر یافتن راه‌هایی برای کمک به کارفرمایان‌شان نیستند.

در سال ۲۰۱۹، یک گروه آزمایشی از کارکنان شرکت چندملیتی “پرایس واتر هاوس کوپرز“(PwC) در انگلستان، پوشیدن ابزارهای متصل به تقویم کاری خود را آغاز کردند. بدین ترتیب، شرکت توانست داده‌هایی را دریافت کند که به عنوان نمونه، ارتباط سطوح استرس را به پراکندگی جلسات نشان می‌دادند.

“پیت براون”(Pete Brown)، از سرپرست‌های این شرکت گفت: مرز ابزار پوشیدنی، جهان کار است. این ابزارهای در دسترس و مبتنی بر حسگر قابلیت گشودن جهان جدیدی را به روی مردم و کارمندان و سلامتی و حمایت از آنها دارند.

ثبت یک پایگاه داده

چیزی که هیچ کس انتظارش را نداشت، این بود که اطلاعات مربوط به حرکت و زیست‌سنجی داوطلبان پیش از شیوع کووید-۱۹، بتواند مبنای مفیدی را برای درک بهتر تعادل میان کار و زندگی پس از شیوع همه‌گیری فراهم کند.

هنگامی که پرایس واتر هاوس کوپرز با شرکت “آی‌اچ‌پی آنالیتیکز“(IHP Analytics) که یک شرکت متخصص در علوم پیشرفته مربوط به عملکرد انسانی است، همکاری کرد و از داوطلبان خواست تا طی قرنطینه از یک ابزار پوشیدنی استفاده کنند، ۲۰۰۰ کارمند تنها طی چهار ساعت پاسخ دادند. نتایج برخی از مقایسه‌های صورت گرفته میان نیروی کار جدید از راه دور که عمدتاً در خانه بودند و همتایان آنها پیش از کووید-۱۹، جای تعجب نداشت. برای نمونه، داده‌ها ۲۷ درصد افت روزمره در کار را نشان می‌دادند.

سایر داده‌ها، روش‌هایی را نشان دادند که الگوهای کاری مختل‌ شده می‌توانند از نظر فیزیکی و روانی آشکار کنند.

“لورا هینتون”(Laura Hinton)، مدیر منابع انسانی پرایس واتر هاوس کوپرز گفت: داوطلبان توانستند ببینند که تماس‌های ویدیویی پشت سر هم چگونه بر خواب یا توانایی آن‌ها در تغییر وظایف، تأثیر می‌گذارد. همچنین، آنها توانستند ببینند که آیا الگوهای خاصی از کار، به بروز استرس منجر می‌شوند یا خیر.

از این گذشته، کمبود خواب بر شناخت تأثیر می‌گذارد که به نوبه خود بر عملکرد در سطح حرفه‌ای و شخصی موثر است. از آنجا که همه افراد مبتلا به استرس نمی‌توانند نشانه‌های خود را تشخیص دهند، داوطلبان، روش جدیدی را برای بررسی خود کشف کردند.

این آزمایش، تفاوت واضحی را میان استرس واقعی و استرس درک‌شده نشان داد که مورد نخست به واسطه تغییرپذیری ضربان قلب در ابزار پوشیدنی اندازه‌گیری شد و مورد دوم به واسطه یک نظرسنجی روزانه پیگیری ‌شد که از شرکت‌کنندگان می‌پرسید چقدر استرس دارند.

هینتون ادامه داد: تعدادی از داوطلبان گزارش دادند که در ابتدا متوجه استرس خود نبودند و توانستند درک درستی از این که استرس چگونه به تدریج افزایش می‌یابد، به دست بیاورند.

آینده کار و آینده ابزارهای پوشیدنی

هینتون گفت: از آنجا که کارفرمایان به تصویر واضحی از شرایط عامل پیشرفت یا پژمردگی کارکنان نگاه می‌کنند، به خوبی می‌توانند به تنظیم مداخلات و منابع بپردازند. همچنین، آنها می‌توانند بار کاری لازم را تنظیم کنند.

وی افزود: داده‌های به دست آمده در پرایس واتر هاوس کوپرز، نیاز به توانمندسازی کارکنان به واسطه استراحت‌های مکرر را نشان می‌دهد. سرپرست‌های هر گروه، نوآوری‌هایی مانند جلسات پیاده روی را برای تشویق حرکت مورد بررسی قرار دادند.

تصمیم‌گیری مبتنی بر داده‌ها برای حفظ سلامتی کارکنان

شرکت پرایس واتر هاوس کوپرز برای جمع‌آوری این داده‌ها، گروهی از پزشکان، متخصصان حفظ حریم خصوصی، نمایندگان کارکنان، متخصصان نیروی کار و کارشناسان عملکرد انسانی و بهداشت حرفه‌ای در سطح جهانی را گردآوری کرد تا به تجزیه و تحلیل نتایج بپردازند.

همه داوطلبان می‌توانستند داده‌های شخصی خود را ببینند. یک گروه بینارشته‌ای به طور جداگانه همکاری کردند تا اطلاعات شخصی‌ را پیش از ادغام در الگوریتم بررسی نیازهای سلامتی کارکنان، از داده‌ها حذف کنند.

براون گفت: سازمان‌هایی که این نوع فناوری را به درستی پیاده‌سازی می‌کنند و داده‌ها را برای تصمیم‌گیری آگاهانه و سرمایه‌گذاری در مورد سلامت کارکنان به کار می‌برند، می‌توانند شاهد حفظ استعدادهای برتر و جذب استعدادهای جدید باشند.

حفظ اعتماد کارکنان با حفاظت از داده‌ها

هینتون و براون تاکید کردند که اگر حریم خصوصی کارمندان تضمین نمی‌شد، شرکت پرایس واتر هاوس کوپرز برای این آزمایش پیش‌قدم نمی‌شد. آسیب رسیدن به اعتماد کارکنان، مشکل بسیار بزرگی است.

هینتون، این روش را به ‌طور استثنایی محتاطانه توصیف کرد. وی افزود: این نوع برنامه‌ها باید کارمند محور باشند. ناشناس‌سازی و تجمیع داده‌ها نشان داد که این موضوع به جای نظارت بر افراد، به بررسی سلامتی آنها و تصمیم‌گیری آگاهانه می‌پردازد.

هنگامی که پرایس واتر هاوس کوپرز به نظرسنجی بیش از ۳۲۵۰۰ نفر از مردم پرداخت تا امیدها و ترس‌های آنها را در سال ۲۰۲۱ بررسی کند، ۴۴ درصد از مردم، تمایل خود را برای استفاده از حسگرها و ابزارهای پوشیدنی در ارزیابی بهره‌وری توسط کارفرما ابراز کردند. این نشان می‌دهد که کارکنان درک می‌کنند که افزایش دورکاری نیازمند راه‌های دیگری برای برقراری ارتباط با محل کارشان است.

در مقابل، یک نظرسنجی که در سال ۲۰۱۴ انجام شده بود، نشان داد که تنها ۳۱ درصد از پاسخ‌دهندگان نسبت به این نوع دسترسی مایل هستند.

براون گفت: با افزایش تمایل کارکنان به اشتراک‌گذاری داده‌ها، تا زمانی که سازمان‌ها بتوانند اعتماد و اطمینان را القا کنند، هم خود و هم کارکنان آنها می‌توانند از مزایای این کار بهره‌مند شوند.

از حسگر تا واقعیت مجازی

نقش ابزارهای پوشیدنی در آینده کاری، به مچ دست محدود نمی‌شود. براون به برنامه آزمایشی جداگانه‌ای اشاره کرد که در پرایس واتر هاوس کوپرز در حال انجام شدن است. در این برنامه آزمایشی، ۱۰۰۰ هدست واقعیت مجازی برای مشتریان و کارکنان ارسال شده است تا همکاری و تعامل چهره به چهره امکان‌پذیر شود.

براون ادامه داد: معرفی فناوری‌های پوشیدنی بیشتر در محیط‌های کاری، نوع جدیدی از علم داده مبتنی بر کار را تقویت می‌کند.

وی افزود: پوشیدنی‌ها، تنها بخشی از یک اکوسیستم تحلیلی بزرگ‌تر هستند که حسگرها و فناوری اطلاعات از جمله گوشی‌های هوشمند و رایانه‌های شخصی را شامل می‌شوند. در آینده نزدیک، آن دسته از سازمان‌هایی که مزایای ابزار پوشیدنی را درک کرده‌اند و این برنامه‌ها را به شیوه‌ای مسئولانه انجام داده‌اند، بیشتر به علم مدیریت در محل کار فکر خواهند کرد.