نقش سلولهای قرمز خون در جلوگیری از پیری
ایسنا علوم پزشکی تهران – میانگین امید به زندگی هنگام تولد در ایالات متحده بین سالهای ۱۹۶۰ و ۲۰۱۵ با افزایش یک دهه از ۷۰ به ۷۹ سال افزایش یافته است و انتظار میرود که این روند همچنان بیشتر شود. در حالی که این موفقیت پزشکی مدرن را نشان میدهد، همچنین به این معنی است […]
ایسنا علوم پزشکی تهران – میانگین امید به زندگی هنگام تولد در ایالات متحده بین سالهای ۱۹۶۰ و ۲۰۱۵ با افزایش یک دهه از ۷۰ به ۷۹ سال افزایش یافته است و انتظار میرود که این روند همچنان بیشتر شود. در حالی که این موفقیت پزشکی مدرن را نشان میدهد، همچنین به این معنی است که تعداد فزایندهای از مردم مجبورند با زوال جسمی و شناختی همراه با پیری زندگی کنند.
به گزارش سرویس ترجمه ایسنا علوم پزشکی تهران، یکی از نشانههای دستیابی به این هدف این است که پیری همراه با کاهش اکسیژن رسانی به بافتهاست. محققان پیشنهاد میکنند که این مورد باعث ایجاد تغییرات ایمنی میشود که التهاب مزمن را ایجاد میکند، که تقریباً به همه شرایط پیری مرتبط است.
از جمله بسیاری از پیامدهای بالقوه این “التهاب” میتواند کاهش شناختی و کاهش شنوایی باشد.
با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان میدهد بهبود اکسیژن رسانی میتواند برخی علائم سلولی پیری را معکوس کند. به عنوان مثال، یک مطالعه کوچک نشان داد که اکسیژن درمانی هایپرباریک، درمانی که شامل تنفس تقریباً اکسیژن خالص است، به نظر میرسد سلولهای ایمنی را در بزرگسالان جوانتر میکند.
مطالعه دیگری نشان داد که گلبولهای قرمز خون با افزایش میزان اکسیژن رسانده شده به بافتها، به شرایط کم اکسیژن در ارتفاعات پاسخ میدهند. آنها این کار را از طریق افزایش سیگنالینگ توسط یک گیرنده در غشا خود، معروف به گیرنده آدنوزین A2B یا ADORA2B، انجام میدهند که باعث آزاد شدن اکسیژن توسط هموگلوبین میشود.
پیری به طور کلی با برخی از بیماریهای تخریب عصبی مانند بیماری آلزایمر، با کاهش فعالیت در همان مسیر متابولیک همراه است.
تحقیقات انجام شده بر روی موشها به سرپرستی دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس مک گاورن در هوستون نشان داده است که ADORA2B همچنین با افزایش اکسیژن رسانی به بافتها برخی از تأثیرات پیری را از بین میبرد.
از نظر تئوری، دارویی که فعالیت در این مسیر را افزایش میدهد میتواند به مبارزه با کاهش سن کمک کند.
وجود اکسیژن بیشترمی تواند برخی از اثرات پیری بر سلولهای خونی انسان را معکوس کند.
دانشمندان موشهایی را که در غشای گلبولهای قرمز خون آنها ADORA2B وجود نداشت، مطالعه کردند.
به نظر میرسد این حیوانات در سنین پایینتری نسبت به موشهای طبیعی پیر میشوند. آنها همچنین در یادگیری فضایی، حافظه و توانایی شنوایی با افت شدیدتری روبرو شدهاند.
در سطح سلولی، جوندگان علائمی از التهاب، از جمله افزایش تولید سیتوکین های پیش التهاب، یا مولکولهای سیگنالینگ که التهاب را تشویق میکنند، نشان دادند.
یافتههای پزشکان نشان میدهد که آبشار سیگنالینگ سلولهای قرمز خون ADORA2B با ترویج اکسیژن رسانی در موشها با کاهش زودرس در شناخت، حافظه و شنوایی مقابله میکند و بلافاصله چندین هدف جدید جوان سازی را برجسته میکند.
با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا سطح ADORA2B با افزایش سن در موشهای طبیعی کاهش مییابد یا خیر، و اینکه آیا داروهایی که مسیر ADORA2B را فعال میکنند میتوانند کاهش شنوایی و شناختی مربوط به سن را کاهش دهند لازم است.
پزشکان قصد دارند یافتههای صورت گرفته روی موش را در آینده نزدیک در انسان تأیید کنند.
یکی از محدودیتهای مطالعه پیر شدن با انجام آزمایشاتی روی حیواناتی مانند موش و مگس میوه این است که طول عمر آنها بسیار کمتر از انسان است. انسان در حال حاضر از نظر تکاملی برای زندگی طولانیتر از این موجودات سازگار شده است، بنابراین احتمال موفقیت بیشتر در طول عمر سالم ممکن است محدودتر باشد.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید