تلاش دانشمندان برای مقابله با پیری 

ایسنا علوم پزشکی تهران – عروس دریایی نامیرا که در اقیانوس‌ها یافت می‌شود در اثر افزایش سن نمی‌میرد بلکه این توانایی را دارد که پس از بلوغ دوباره به مرحله لحمی (مرحله اول از حیات) خود بازگردد و زندگی را از سر بگیرد.

به گزارش ایرنا از پایگاه خبری نیوسایِنتیست (New Scientist)، گونه جاویدان عروس دریایی دو رونوشت از ژن‌هایی دارد که از دی‌اِن‌اِن محافظت و آن را بازسازی می‌کند.

محققان با مقایسه دی‌اِن‌اِی دو گونه مشابه عروس دریایی توانستند ژن‌هایی را بیابند که پیری را در عروس دریاییِ نامیرا متوقف و معکوس می‌کند. ممکن است یافته‌های آن‌ها راه‌حل‌هایی برای مقابله با پیری انسان و شرایط مرتبط با سن، پیش پای پژوهشگران بگذارد.

عروس دریایی جاودان (Turritopsis dohrnii) می‌تواند چرخه زندگی را معکوس کند. آنها در هنگام بروز دشواری‌ها مانند قرارگرفتن در محیط‌های خشن یا پس از آسیب، بدن خود را به صورت کیست‌های بی‌شکل ذوب می‌کنند، به کف دریا می‌چسبند و به صورت پولیپ در می‌آیند. آنها می‌توانند این چرخه را به مدت نامحدودی از سر بگیرند تا مرگ در سن بالا را دور بزنند.

ماریا پاسکال تورنر (Maria Pascual-Torner) از دانشگاه اُبیه‌دور در اسپانیا و همکارانش برای اینکه بفهمند عروس دریایی جاودانه چگونه در برابر پیرشدن مقاومت می‌کند، ژنوم (مجموعه کامل دستورالعمل‌های ژنتیکی) آن را توالی‌یابی و با ژنوم عروس دریایی زرشکی (Turritopsis rubra) که فانی است، مقایسه کردند.

تلاش دانشمندان برای مقابله با پیری/کشف‌ ژن‌های عروس دریایی نامیرا

آنها دریافتند که ژن‌های مرتبط با ترمیم و محافظت دی‌اِن‌اِی در عروس دریایی جاودان ۲ برابر عروس دریایی زرشکی است. این تکثیرها مقادیر بیشتری از پروتئین‌های محافظ و ترمیمی تولید می‌کنند.

عروس دریایی جاودان همچنین دارای جهش‌های منحصربه‌فردی است که تقسیم سلولی را متوقف و از تخریب تِلومرها، کلاهک‌های محافظ کروموزوم‌ها، جلوگیری می‌کند.

عده‌ای دیگر از دانشمندان معتقدند که عروس دریایی زرشکی نیز می‌تواند جوان شود، ولی نه به اندازه عروس دریایی جاودان و مقایسه آنها ممکن است تفاوت‌های را در میزان جاودانگی‌ آنان مشخص کند نه اینکه کلید جاودانگی را به دست ما بدهد.

با این حال، پاسکال تورنر معتقد است ژن‌هایی که آنها شناسایی کرده‌اند به احتمال زیاد با پیری انسان مرتبط است و می‌تواند الهام‌بخش پزشکی احیاکننده باشد یا درخصوص بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مانند سرطان و تخریب عصبی بر دانش ما بیافزاید.

گام بعدی دانشمندان، کشف این گونه‌های ژنی در موش‌ها یا انسان‌ها است.