کاهش زیاد وزن به پیشگیری از ابتلا به کرونا کمک می کند

ایسنا علوم پزشکی تهران – در حال حاضر، بیشتر مردم می‌دانند که چاقی یک عامل خطر اصلی ابتلا به کرونا شدید است، اما یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که کاهش قابل توجه وزن می‌تواند این خطر را کاهش دهد.

به گزارش مدیسن نت، دکتر «علی امینیان»، سرپرست تیم تحقیق و مدیر مؤسسه متابولیک کلینیک کلیولند، می‌گوید: «یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که در بیماران مبتلا به چاقی که قبل از عفونت کووید ۱۹ با جراحی چاقی، کاهش وزن قابل توجه و پایداری داشتند، خطر ابتلاء به بیماری شدید تا ۶۰ درصد کمتر بوده است.»

امینیان در ادامه افزود: «مطالعه ما شواهد قوی ای ارائه می‌دهد که چاقی یک عامل خطر قابل اصلاح برای کووید ۱۹ است که می‌تواند از طریق یک اقدام موفقیت آمیز کاهش وزن بهبود یابد.»

محققان بیش از ۲۰ هزار بزرگسال مبتلا به چاقی را در این مطالعه بررسی کردند. آنها گروهی متشکل از بیش از ۵۰۰۰ بیمار با شاخص توده بدنی ۳۵ یا بیشتر را که بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷ تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار داشتند، با بیش از ۱۵۰۰۰ بیمار در قالب گروه کنترل که این جراحی را انجام نداده‌اند، با نسبت ۱ به ۳ مقایسه کردند.

بیمارانی که جراحی چاقی انجام داده بودند، ۱۹ درصد بیشتر از افراد گروه کنترل، وزن بدن خود را قبل از ۱ مارس ۲۰۲۰ از دست دادند.

محققان سپس به بررسی چهار پیامد کووید ۱۹، از جمله میزان ابتلاء به ویروس، بستری شدن در بیمارستان، نیاز به اکسیژن مکمل و بیماری شدید پرداختند، که در قالب بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه، نیاز به تهویه مکانیکی یا مرگ تعریف شدند.

آنها دریافتند که نرخ ابتلاء به عفونت بین گروه‌های جراحی و غیرجراحی مشابه است، اما بیمارانی که جراحی کاهش وزن انجام داده‌اند، ۴۹ درصد کمتر در معرض خطر بستری شدن در بیمارستان، ۶۳ درصد با ریسک کمتر نیاز به اکسیژن مکمل و ۶۰ درصد خطر کمتر ابتلاء به کووید ۱۹ شدید مواجه بودند.

این مطالعه نشان می‌دهد که تأکید بر کاهش وزن به‌عنوان یک راهکار بهداشت عمومی می‌تواند نتایج را در طول پاندمی کووید ۱۹ و اپیدمی‌های آینده یا بیماری‌های عفونی مرتبط بهبود بخشد.

دلیل اینکه کاهش وزن چنین تأثیری دارد مشخص نیست، اما داده‌ها نشان می‌دهد که بیمارانی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفته‌اند در زمان عفونت سالم‌تر بوده‌اند که نتیجه بهتری را در پی داشته است. به گفته محققان، چاقی همچنین سیستم ایمنی را تضعیف می‌کند، یک حالت التهابی مزمن ایجاد می‌کند و خطر ابتلاء به بیماری‌های قلبی عروقی، لخته شدن خون و بیماری‌های ریوی را افزایش می‌دهد.