پژوهشگران استرالیا: درمان کرونا با نانوذراتی که به ژنوم کروناویروس حمله می‌کنند

ایسنا علوم پزشکی تهران – پژوهشگران استرالیایی، روش جدیدی برای درمان کووید-۱۹ ابداع کرده‌اند که طی آن، ژنوم کروناویروس مستقیما مورد حمله قرار می‌گیرد. داروهای قدیمی ضدویروس، نشانه‌های بیماری را کاهش می‌دهند و به بیماران کمک می‌کنند تا زودتر بهبود یابند. از میان این داروها می‌توان به تامیفلو(Tamiflu)، زانامیویر(Zanamivir) و رمدسیویر(Remdesivir) اشاره کرد.

وب‌سایت رسمی دانشگاه گریفیث(Griffith University) استرالیا نوشت: گروهی از پژوهشگران در پروژه جدیدی، یک درمان ضدویروسی با تاثیر مستقیم را برای کووید-۱۹ ارائه داده‌اند.

در روش دانشگاه گریفیث، از یک فناوری جدید موسوم به siRNA استفاده شده است تا ژنوم ویروس مستقیما مورد حمله قرار بگیرد و تکثیر ویروس را متوقف کند. به علاوه پژوهشگران دانشگاه گریفیث، نانوذراتی را با این هدف طراحی کرده‌اند که siRNA را به ریه‌ها که محل مهم عفونت است، برسانند.

پروفسور نیگل مکمیلان(Nigel McMillan)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: درمان با siRNA، بار ویروسی را تا ۹۹/۹ کاهش می‌دهد. این نانوذرات می‌توانند به طیف گسترده‌ای از سلول‌های ریه برسند و ژن‌های ویروسی را خاموش کنند.

وی افزود: آزمایش این روش درمانی روی موش‌های مبتلا به کووید-۱۹، بهبود بقا و از بین رفتن بیماری را نشان داد. نکته قابل توجه این است که در ریه نجات‌یافتگان، هیچ ویروسی تشخیص داده نشد.

پروفسور کوین موریس(Kevin Morris)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این روش درمانی، برای همه انواع “بتاکروناویروس”(betacoronaviruses) از جمله کروناویروس کنونی و هر نوع جدیدی که ممکن است در آینده ظهور کند، طراحی شده است.

وی افزود: ما نشان داده‌ایم که این نانوذرات در دمای چهار درجه سلسیوس، تا ۱۲ ماه و در دمای اتاق، تا بیش از یک ماه پایدار می‌مانند. این بدین معناست که این عامل درمانی می‌تواند در شرایطی که منابع کمی وجود دارد، برای درمان بیماران مورد استفاده قرار بگیرد.

نتایج این پژوهش نشان می‌دهند که نانوذرات و فناوری siRNA می‌تواند با هدف قرار دادن ژنوم ویروس به طور مستقیم، به عنوان روشی برای درمان بیماران مبتلا به کووید-۱۹ و همچنین ابتلا به کروناویروس در آینده مورد استفاده قرار بگیرد.

موریس گفت: این نانوذرات، مقیاس‌پذیر هستند و تولید انبوه آنها نیز نسبتا مقرون به صرفه است.

این پژوهش، در مجله Molecular Therapy به چاپ رسید.