دو زبانه بودن سیل علائم آلزایمر را به عقب می راند

ایسنا علوم پزشکی تهران – یک مطالعه جدید نشان داده است که اگر چه دو زبانه بودن می تواند علائم بیماری آلزایمر را به عقب براند، اما این ویژگی می تواند در بلند مدت سرعت زوال عقل را نیز در مبتلایان به آلزایمر تسریع ببخشد.

به گزارش ایسنا علوم پزشکی تهران به نقل از اطلس نیوز، طیف گسترده ای از پروژه های تحقیقاتی که تا به امروز صورت گرفته، فواید زیادی برای دو زبانه بودن مغز انسان و قدرت شناختی آن یافته اند، از جمله کوتاه کردن طول درمان بیماران سکته مغزی ، همچنین بهبود بیماران دچار زوال عقل و البته بیماری آلزایمر. دانشمندان با بررسی موارد آلزایمر، یافته های جالبی را کشف کرده اند. آنها دریافته اند که دانستن یک زبان دوم می تواند بروز بیماری آلزایمر را به تأخیر بیندازد ، از طرف مقابل دو زبانه بودن می تواند وخیم تر شدن وضعیت آلزایمر به سمت مراحل حاد را نیز به دنبال داشته باشد.

این تحقیق در دانشگاه یورک کانادا انجام شد ، جایی که دانشمندان در گروه روانشناسی بررسی کردند که آیا بلد بودن دوزبان می تواند چیزی را که به عنوان قدرت شناختی انسان شناخته می شود تقویت کند و این به درمان آلزایمر چه کمکی می کند. این عامل بستگی به انعطاف پذیری مغز در برابر آسیب های عصبی دارد. مطالعات قبلی نشان می دهد که قدرت شناختی بیشتر، حداقل به طور موقت ، می تواند تأثیرات آلزایمر را در سالهای پیری ما کاهش دهد.

این تیم یک مطالعه پنج ساله را بر روی ۱۵۸ بیمار مبتلا به اختلال شناختی خفیف انجام داد. این افراد از نظر سن ، سطح تحصیلات و سطح شناختی مطابقت داشتند و سپس به گروه هایی تحت عنوان افراد یک زبان یا دو زبانه با ذخیره شناختی بالا و چند زبانه با ذخیره شناختی پایین دسته بندی شدند. این تیم از پژوهشگران معتقد است که این اولین مطالعه برای مقایسه زمان ابتلای افراد به آلزایمر بین بیماران یک زبانه و دو زبانه است.

در طی پنج سال ، سطح شناختی افراد در فواصل شش ماهه به عنوان روشی برای پیگیری پیشرفت اختلال شناختی خفیف به بیماری آلزایمر مورد ارزیابی قرار گرفت. این تیم دریافتند که مدت زمان لازم برای انجام این انتقال در گروه تک زبانه ۲.۶ سال بود ، در حالی که وضعیت گروه دو زبانه فقط در ۱.۸ سال از اختلال شناختی خفیف به بیماری آلزایمر تبدیل شد.

این یافته ها این تئوری را تایید می کند که دوزبانه بودن و قدرت شناختی بیشتر می توانند علائم آلزایمر و زوال عصبی را از بین ببرند ، اما تنها تا مدت طولانی. پژوهشگران معتقدند در حالی که هر دو گروه در ابتدای مطالعه دارای عملکرد شناختی هم سطحی بودند، آسیب شناسی آلزایمر به میزان شدیدتر و البته در پشت صحنه در گروه دو زبانه در حال افزایش بود.

الن بیلیستوک، محقق اصلی این پروژه می گوید: “بگذارید با یک مثال این قضیه را برای شما توضیح بدهم. کیسه های شنی را تصور کنید که برای مقابله با سیلابهای یک رودخانه در حاشیه آن قرار می دهیم.

ما می دانیم که رودخانه در نهایت بر این کیسه های شنی غلبه می کند و به داخل شهر سرازیر می شود. باید بدانید که قدرت شناختی مغز افراد همچون سد این سیل خروشان را به عقب میراند درست از همان زمانی که فرد دچار علائم اولیه اختلال شناختی خفیف شده بود، این نبرد آغاز شده بود اما به دلیل ذخیره شناختی قوی که افراد دوزبانه از آن بهره مند هستند مغز آنها همچنان قادر به اجرای عملکردهای خود بود.

این افراد وقتی دیگر نتوانند این مقاومت را انجام دهند، کیسه های شنی که در برابر سیلابها دارند در پشت صحنه و به صورت بی سر و صدا کاملاً شسته می شوند و ناگهان شهر با سرعتی بیشتر از حالت عادی ویران می شود.”

اگرچه این وخامت سریع اوضاع به سمت آلزایمر ممکن است خبر بدی به نظر برسد ، اما نکته مثبت این است که ذخیره شناختی بیشتر افراد دو زبانه را قادر می سازد تا زمان عبور از آن آستانه حیاتی و ابتلای کامل به آلزایمر، بدون علائم بیماری زندگی کنند.

دکتر بیالیستوک می گوید: “با توجه به اینکه هیچ درمان مؤثری برای آلزایمر یا زوال عقل وجود ندارد ، بهترین نکته ای که می توانید به آن امیدوار باشید این است که عملکرد مغزی این افراد به گونه ای است که می توانند به طور مستقل زندگی کنند تا ارتباط با خانواده و دوستان خود را از دست ندهند.این یک خبر عالی است.”

نتایج این پژوهش در مجله Alzheimer Disease and Associated Disactions منتشر شده است.

مترجم: مجید پوست چیان