ایسنا علوم پزشکی تهران- پژوهشگران به خوبی می دانند که فعالیت بدنی می تواند به کاهش خطر افسردگی در بزرگسالان کمک کند. یک مطالعه جدید نشان می دهد که نوجوانان فعال جوانتر از ۱۸ سال در مقایسه با همسالان بی تحرک خود ، کمتر علائم افسردگی را تجربه می کنند.

به گزارش ایسنا علوم پزشکی تهران به نقل از مدیکال نیوز تودی، هارون کاندولا ، فارغ التحصیل دانشگاه لندن می گوید: “یافته های ما نشان می دهد جوانانی که اکثر روز در دوران نوجوانی غیرفعال هستند ، با خطر افسردگی مواجه هستند.”

دکتر کاندولا و همکارانش به تازگی در رابطه با سطح فعالیت بدنی و خطر افسردگی در نوجوانان تحقیقاتی را انجام دادند. آنها نتایج مطالعات خود را در مجله The Lancet Psychiatry منتشر کردند.

یافته های این تیم باورهای پذیرفته شده فعلی را تایید می کند که فعالیت بدنی نه تنها برای بدن بلکه برای ذهن افراد نیز مفید است.

این مطالعه همچنین نشان می دهد که فعالیت جسمی شدید برای بهره مندی از این مزایا ضروری نیست ، بلکه فعالیت ورزشی سبک نیز کفایت می کند.

وی ادامه داد:«به طرزی نگران کننده، مدت زمانی که جوانان در طول روز بدون تحرک هستند، سال به سال به طور پیوسته در حال افزایش است ، اما ضعف شدیدی در زمینه تحقیقات دقیق و با کیفیت در مورد چگونگی تأثیر این امر بر سلامت روان وجود دارد. به نظر می رسد تعداد جوانان مبتلا به افسردگی رو به افزایش است و پژوهش ما نشان می دهد که ممکن است این دو عامل با هم ارتباط داشته باشند. ”

فعالیت سبک جسمی با کاهش افسردگی ارتباط مستقیم دارد

این تیم داده های مربوط به ۴۲۵۷ شرکت کننده متولد دهه نود میلادی را در پژوهش دانشگاه بریستول تجزیه و تحلیل کرد. به طور خاص ، آنها به اطلاعات جمع آوری شده شرکت کنندگان در سنین ۱۲ ، ۱۴ و ۱۶ سالگی نگاه می کردند.

داده های این مطالعه مربوط به فعالیت بدنی ثبت شده از طریق ابزار شتاب سنجی است که نوجوانان توافق کردند حداقل ۱۰ ساعت برای مدت ۳ روز طی این بررسی بپوشند.

به لطف این شتاب سنج ها ، محققان دریافتند آیا این نوجوانان مشغول فعالیت سبک ، متوسط یا شدید بوده اند یا اینکه زندگی کاملا بی تحرک داشته اند.

در این زمینه آنها توضیح می دهند که فعالیت سبک ممکن است شامل پیاده روی باشد ، در حالی که فعالیت متوسط تا شدید ممکن است شامل دویدن یا دوچرخه سواری باشد.

محققان همچنین از طریق پرسشنامه های تخصصی سوابق علائم افسردگی افراد ، مانند بد خلقی یا بی میلی در انجام فعالیت هایی که قبلاً لذت می بردند را در نظر گرفتند.

تیم پژوهشی با مشاهده این داده ها دریافتند که به طور کلی میزان فعالیت بدنی نوجوانان بین سنین ۱۲ تا ۱۶ سال کاهش یافته و در این مدت شرکت کنندگان بی تحرک تر شدند. آنها همچنین دریافتند که به ازای هر ۶۰ دقیقه بی تحرکی در روز در سنین ۱۲ ، ۱۴ و ۱۶ سالگی تا زمان رسیدن به سن ۱۸ سالگی ، افسردگی نوجوانان افزایش یافته است. این افزایش به ترتیب ۱۱.۱ درصد ، ۸.۰ درصد بود ، و ۵/۱۰٪ درصد بوده است.

در طرف مقابل، به ازای هر ساعت اضافی در روز که این نوجوانان مشغول انجام فعالیت بدنی سبک در سنین ۱۲ ، ۱۴ و ۱۶ سالگی بودند ، در سن ۱۸ سالگی دارای افسردگی کمتری بودند.
کاندولا می گوید: ” طی این مطالعه دریافتیم که فقط فعالیت های جسمی شدید برای سلامت روانی ما مفید نیستند، بلکه هر نوع فعالیت بدنی که می تواند مدت زمان نشستن افراد را کاهش دهد مفید خواهد بود.”

وی افزود: “ما باید افراد را در هر سنی ترغیب کنیم که تحرک بیشتری داشته باشند و کمتر بنشینند ، زیرا این کار برای سلامتی جسمی و روحی ما بسیار مفید است.”
مترجم: مجید پوست چیان