یک کارشناس ارشد حشره شناسی پزشکی با اشاره به طب مبتنی بر شواهد بیوتراپی در ترمیم زخم، گفت: بیوتراپی یا زیست درمانی، روش استفاده از جانوران زنده برای درمان بیماری‌ها است که می تواند در زمینه تولید داروها و درمان امراض مختلف موثر باشد.( درمانگاه زخم )

اعظم ملکیان در گفت و گو با خبرنگار ایسنا با بیان این مطلب که زالو درمانی یکی از قدیمی ترین روش های طب است، خاطرنشان کرد: از ویژگی های استفاده از زالوها برای اهداف درمانی ، افزایش میزان خون رسانی به بافت هدف است. گفتنی است که بزاق زالو ها حاوی بیش از ۱۰۰ گونه ماده زیستی فعال است که از جمله آنها می توان به آنتی کواگولانت ها، مواد ضد تجمع پلاکتی، وازی دیلاتورها، مواد بی حس کننده و عامل های آنتی میکروبیال ضد التهابی اشاره کرد.

وی یادآور شد: از آنزیم های موجود در بزاق زالو می توان هیروستاتین و دستابیلاز را نام برد که در پروسه لخته شدن خون نقش بازی می کنند و با داشتن اثرات ضد تجمع پلاکتی بسیار قدرتمند و همچنین با اثرات فیبرینولوژی و هیدرولیز کنندگی قوی، منجر به حل شدن لخته های خونی تشکیل شده می شوند. همچنین این آنزیم ها اثرات محرکی روی رشته های عصبی نیز دارند.

ملکیان تصریح کرد: از آنزیم های دیگر موجود در بزاق زالو هیرودین است که علاوه بر ایجاد بی حسی موضعی، سبب انبساط ماهیچه های صاف جدار عروق، گشادی عروق و افزایش جریان خون می شود و با جلوگیری از تجمع پلاکت ها، مانع انعقاد خون می شود.

وی در پایان اظهار کرد: کاربردهای زالو درمانی در مواردی چون درمان گرفتگی های عروق شریانی، نارسایی های قلبی عروقی و فشار خون بالا، اختلالات عصبی، درمان بیماری های مخاطی دستگاه گوارش و همچنین استفاده در درمان مشکلات مفصلی از جمله آرتریتیز، استئوآرتریت و روماتیسم است.